Δαίμων: Η πραγματική ερμηνεία πριν διαστρεβλωθεί
ΔΑΙΜΩΝ: ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΚΑΤΑ ΗΣΙΟΔΟΝ (ΚΡΑΤΥΛΟΣ)!
«ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Ξέρεις λοιπόν ποιοί είναι οί ΔΑΙΜΟΝΕΣ, κατά τόν ‘Ησίοδον;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Λέει λοιπόν γι’ αυτό:
‘Αφ’ Οτου ή μοίρα σκέπασε αυτό το γένος (εννοεί το χρυσόν), τούς καλούμε: οί ΑΓΙΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ τής γης, 398a ΑΓΑΘΟΙ, ΑΡΩΓΟΙ, ΦΥΛΑΚΕΣ τών θνητών.
……………………………….
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Νά, αυτό λοιπόν περισσότερο άπό κάθε άλλο, κατά τή γνώμη μου, έννοεϊ διά τους ΔΑΙΜΟΝΕΣ, δηλαδή, επειδή είναι ΦΡΟΝΙΜΟΙ καί ΣΟΦΟΙ (Δ Α Η Μ Ο Ν Ε Σ), τούς ονόμασε ΔΑΙΜΟΝΕΣ.
Καί στην αρχαία τή δική μας γλώσσα αυτό τό ίδιο Ονομα συναντάται. Καλά λοιπόν λέει κι’ αυτός καί άλλοι πολλοί ποιητές, όσοι λένε Οτι όταν κανείς, όντας αγαθός, πεθάνη, άποκτά μεγάλη μοίρα καί τιμή καί γίνεται ΔΑΙΜΟΝΑΣ, σύμφωνα μ’ αυτό τό όνομα πού σημαίνει φρόνηση.
Μέ αύτη τήν έννοια λοιπόν παραδέχομαι κι έγώ δτι κάθε άνθρωπος πού είναι αγαθός, είναι ΔΑΙΜΟΝΙΟΣ καί οσο ζή καί δταν πεθάνη, καί σωστά του δόθηκε τό ονομα ΔΑΙΜΟΝΑΣ.»
ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:
«ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Οϊσθα ούν τίνας φησιν Ησίοδος είναι τους ΔΑΙΜΟΝΑΣ ;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Λέγει τοίνυν περί αύτοϋ:
Αύτάρ έπεί δή τούτο γένος κατά μοίρ’ έκάλυψεν,398a
οί μέν ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΑΓΝΟΙ ύποχθόνιοι καλέονται,
ΕΣΘΛΟΙ, ΑΛΕΞΙΚΑΚΟΙ, ΦΥΛΑΚΕΣ θνητών ανθρώπων
…………………….
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Τοϋτο τοίνυν παντός μάλλον λέγει, ώς έμοϊ δοκει,
τους δαίμονας’ οτι φρόνιμοι καί δ α ή μ ο ν ε ς ήσαν, «ΔΑΙΜΟ
ΝΑΣ» αύτούς ώνόμασεν καί εν γε τη αρχαία τη ημετέρα φωνή
αυτό συμβαίνει τό Ονομα. Λέγει ούν καλώς και ούτος καί
άλλοι ποιηταί πολλοί όσοι λέγουσιν ώς, έπειδάν τις αγαθός
ών τελευτήση, μεγάλην μοίραν καί τιμήν έχει καί γίγνεται
δαίμων κατά τήν τής φρονήσεως έπωνυμίαν. Ταύτη ούν
τίθεμαι καί έγώ [τον ΔΑΗΜΟΝΑ]πάντ’ άνδρα ός αν αγαθός ή,
δαιμόνιον είναι καί ζώντα καί τελευτήσαντα, καί ορθώς
«ΔΑΙΜΟΝΑ» καλεϊσθαι.»
(ΚΡΑΤΥΛΟΣ [397e-398d] -ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΣ «δαίμονες»)
Ἑρμηνεῦον καὶ διαπορθμεῦον θεοῖς τὰ παρ᾽ ἀνθρώπων καὶ ἀνθρώποις τὰ παρὰ θεῶν, τῶν μὲν τὰς δεήσεις καὶ θυσίας, τῶν δὲ τὰς ἐπιτάξεις τε καὶ ἀμοιβὰς τῶν θυσιῶν, ἐν μέσῳ δὲ ὂν ἀμφοτέρων συμπληροῖ, ὥστε τὸ πᾶν αὐτὸ αὑτῷ συνδεδέσθαι. διὰ τούτου καὶ ἡ μαντικὴ πᾶσα χωρεῖ καὶ ἡ τῶν ἱερέων τέχνη τῶν τε περὶ τὰς θυσίας καὶ τελετὰς [203a] καὶ τὰς ἐπῳδὰς καὶ τὴν μαντείαν πᾶσαν καὶ γοητείαν. θεὸς δὲ ἀνθρώπῳ οὐ μείγνυται, ἀλλὰ διὰ τούτου πᾶσά ἐστιν ἡ ὁμιλία καὶ ἡ διάλεκτος θεοῖς πρὸς ἀνθρώπους, καὶ ἐγρηγορόσι καὶ καθεύδουσι· καὶ ὁ μὲν περὶ τὰ τοιαῦτα σοφὸς δαιμόνιος ἀνήρ, ὁ δὲ ἄλλο τι σοφὸς ὢν ἢ περὶ τέχνας ἢ χειρουργίας τινὰς βάναυσος. οὗτοι δὴ οἱ ΔΑΙΜΟΝΕΣ πολλοὶ καὶ παντοδαποί εἰσιν, εἷς δὲ τούτων ἐστὶ καὶ ὁ ἜΡΩΣ.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΖΕΥΓΑΡΑ
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
