Το πλήρωμα της Αργώς αποτελούταν από πολλούς άντρες, θα μάθουμε σήμερα κάποιους από αυτούς:
Ο αρχηγός της εκστρατείας ήταν ο Ιάσονας, ο οποίος είχε να εκτελέσει και την αποστολή της εύρεσης του χρυσόμαλλου δέρατος. Όταν μάλιστα συναντήθηκε με τον Ηρακλή, ο οποίος θα συμμετείχε επίσης στην εκστρατεία, παραδέχτηκε την ανωτερότητα του Έλληνα ήρωα και του ζήτησε να είναι αυτός κυβερνήτης. Ο Ηρακλής αρνήθηκε.
Ο Τίφυς θα ήταν ο τιμονιέρης του πλοίου, αλλά δε θα συμμετείχε στις μάχες. Η θεά Αθηνά τον είχε προικίσει με γνώσεις των άστρων και των ανέμων, που είναι τα στοιχεία με τα οποία έπρεπε να οδηγεί το πλοίο. Υπήρχε και εφεδρικός τιμονιέρης, ο Αγκαίος, όπως υπήρχαν και δύο μάντεις: Ο Ίδμονας, που είχε προβλέψει τον θάνατό του αν θα ακολουθούσε τους Αργοναύτες και όμως πήγε, και τον σκότωσε στο φευγιό του ένα αγριογούρουνο, και ο Μόψος, ο οποίος ήταν ταυτόχρονα σπουδαίος πολεμιστής. Και αυτός πέθανε από θεϊκό στοιχείο, ένα φίδι που είχε φυτρώσει από το αίμα της Μέδουσας, που τον τσίμπησε όταν καταλάθος πάτησε πάνω του.
Ο Ορφέας, σημαντικότατο ελληνικό σύμβολο των μετέπειτα αιώνων, πήρε μέρος στην εκστρατεία. Το γλυκό του τραγούδι που μάγευε τα στοιχεία της φύσης, αποδείχτηκε πιο ελκυστικό ακόμα και από αυτό των Σειρήνων, έτσι πέρασαν οι άντρες από το νησί τους ζωντανοί και μόνο ένας κινδύνεψε, μα και αυτός σώθηκε από θεϊκή παρέμβαση. Τρία ζευγάρια ηρώων, οι Βορεάδες Κάλαϊς και Ζήτης, οι Διόσκουροι Κάστωρ και Πολυδεύκης, και οι Αφαρητίδες Ίδας και Λυγκέας, όλοι με ξεχωριστό παρελθόν, καθόντουσαν επίσης στα κουπιά. Ήταν όλοι άντρες που είχαν πάρει μέρος σε εγχειρήματα όπως το κυνήγι του Καλυδώνιου Κάπρου και την απελευθέρωση του τυφλού βασιλιά Φινέα από τις Άρπυιες. Ο Λυγκέας είχε την ικανότητα να βλέπει εξαιρετικά καλά, μέσα από τα σύννεφα, μετά από πολλά χιλιόμετρα, ακόμα και κάτω από τη Γη, οπότε καθόταν στην πλώρη και έδινε πληροφορίες στον καπετάνιο. Είχανε και κήρυκα τον Αιθαλίδη, με το χάρισμα της πανίσχυρης μνήμης, που ο Ερμής του πρόσφερε. Θα θυμόταν τα πάντα ακόμη και μετά τον θάνατό του. Ο κατασκευαστής του πλοίου Άργος συμμετείχε και αυτός στην εκστρατεία.
Όταν ο μάντης Ίδμονας (από το Ίδμων = Οξυδερκής) σκοτώθηκε από τον κάπρο, οι Αργοναύτες τον έθαψαν στη χώρα των Μαριανδυνών στα νότια της Μαύρης Θάλασσας και έστησαν στον τάφο του ένα κομμάτι ξύλου από την Αργώ, όπως τους είπε ο Ορφέας. Το «νεκρό» ξύλο ζωντάνεψε, φύτρωσε και σχημάτισε μια αγριελιά. Όταν αργότερα οι Μεγαρείς και Βοιωτοί, που ψάχνανε να χτίσουνε μια πόλη, βρήκανε τον τάφο, δε γνώριζαν ποιος ήταν εκεί θαμμένος. Το μαντείο όμως τους συμβούλεψε να τιμούν τον νεκρό σαν προστάτη της πόλης, οπότε του δώσανε ένα όνομα «Αγαμήστορας» και τον έκαναν προστάτη της πόλης.
[Πίνακας του Γουίλιαμ Γουότερχαουζ, Ιάσων και Μήδεια, π. 1907.
[Πίνακας του Γουίλιαμ Γουότερχαουζ, Ιάσων και Μήδεια, π. 1907.
